Na początku mną trząchnęło. I to tak porządnie, bo mam przyjemność mieszkać przy jednej z najsłynniejszych dekomunizowanych ulic - warszawskiej Armii Ludowej, obecnie, choć być może już niedługo - Kaczyńskiego.
I tak początkowo aż się gotowałem, aż planowałem jakieś głupie akcje typu mazanie farbą po nowych tabliczkach, ale mi przeszło. Dlaczego?
No bo tak - z jednej strony, to straszny wstyd teraz zamówić pizzę, taxi czy kuriera. Ale drobiazg - zamawiam na tyle rzadko, że do przełknięcia. Adres korespondencyjny w instytucjach, które mogły do mnie pisać, został na Armii Ludowej - nie zamierzam aktualizować, a oni zwykle wysyłają pocztą, która ogarnie po starym adresie.
Z drugiej jednak strony, zmiana nazwy ulicy przyniosła mi dwie bardzo wymierne korzyści finansowe, to znaczy - jedną od razu, drugą prawdopodobną.
Ta prawdopodobna to taka, że być może stanieją czynsze w okolicy - wiadomo, że cała długa ulica bardzo straciła na atrakcyjności.
Po drugie, mam miesięcznie kilkadziesiąt złotych mniejsze wydatki na woreczki do sprzątania po psie - teraz gówno idealnie pasuje do nazwy ulicy, szkoda ruszać.
